بازیگر هالیوودی برنده پولیتزر از هم بازی شدن با مریل استریپ و تام هنکس می گوید/ آزادی بیان در خطر است/دلم می‌خواهد بگویم می‌روم... اما نمی‌روم!
تریسی لت که سال 2008 با نمایشنامه «آگوست: اوسیج کانتی» برنده جایزه پولیتزر شد، این روزها با تازه‌ترین تجربه کارگردانی استیون اسپیلبرگ روی پرده سینماهاست. او در تریلر سیاسی «پست» با مریل استریپ و تام هنکس همبازی است؛ فیلمی که به موضوع‌هایی حیاتی و اساسی درباره آمریکای دوران دانلد ترامپ می‌پردازد.
ایران‌آرت: مهدی فروتن : بازیگر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس 52 ساله آمریکایی دو جایزه معتبر تونی در کارنامه دارد؛ یکی در 2008 برای «آگوست: اوسیج کانتی» و دیگری برای ایفای نقش جورج در نمایشنامه «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟» ادوارد آلبی در 2013.
لت که در سریال «میهن» هم بازی کرده، یکی از بازیگران اصلی درام سیاسی «پست» است. داستان فیلم در دهه 1970 می‌گذرد و درباره نشت اطلاعات محرمانه دولت وقت آمریکا به رسانه‌هاست؛ جایی که روزنامه نیویورک تایمز به حکم دادگاه از انتشار اطلاعات مربوط به نقش دولت در جنگ ویتنام بازماند و روزنامه واشنگتن پست زندگی خود را برای به سرانجام رساندن این ماموریت و روایت داستان به خطر انداخت.
در شرایطی که مدیران کاخ سفید برای نمایش «پست» برنامه‌ریزی کرده و ستاره‌های فیلم گفته‌اند دوست ندارند رئیس جمهوری آمریکا به تماشای فیلم‌شان بنشیند، کیت کلاوی خبرنگار گاردین سراغ تریسی لت رفته و با او درباره کودکی، اعتیاد، همبازی شدن با هنکس و استریپ و آمریکای امروز گفتگو کرده است.
آیا «پست» را نمونه‌ای برای جامعه امروز ایالات متحده می‌دانی؟
داستان فیلم درباره اهمیت متمم اول قانون اساسی آمریکاست؛ جلوگیری از هر گونه منع آزادی بیان. شرم‌آور است که امروز ناچاریم مدام اهمیت این قانون را به خودمان یادآوری کنیم. در عین حال نمی‌توانیم آن را نادیده بگیریم. کسی نمی‌داند در آمریکای ترامپ چه بلایی سر آزادی بیان می‌آید. همه ما در به وجود آمدن ایالات متحده آمریکا نقش داشته‌ایم و می‌دانیم که بدون متمم اول قانون اساسی وجود نخواهیم داشت. آزادی بیان امروز در این کشور زیر فشار است و مردم باید این را درک کنند.
تو در فیلم به نقش دست راست کاترین گراهام (نخستین ناشر زن روزنامه واشنگتن پست) ظاهر شده‌ای. همبازی شدن با مریل استریپ چگونه بود؟
فوق‌العاده. بسیاری از کسانی که مقابل مریل قرار می‌گیرند، مرعوب کارنامه درخشانش می‌شوند و گزاف نیست اگر بگویم او یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تمام دوران است. من البته با مریل در «اوسیج کانتی» کار کرده و کمی راحت‌تر بودم. می‌دانستم چقدر نازنین است و می‌تواند آسان با تو ارتباط برقرار کند. فراتر از تمام اینها، یکی از مهم‌ترین دلایل خوب بودن مریل این است که بسیار سخت کار می‌کند و برای هر لحظه بسیار آماده است.
بازسازی فضای یک روزنامه بامزه بود؟ اصلا به این فکر کرده‌ای که خودت روزنامه‌نگار شوی؟
من همیشه سختکوشی روزنامه‌نگاران را تحسین کرده‌ام اما فکر می‌کنم کارشان بسیار طاقت‌فرسا و بی‌مزد و منت است.
یکبار گفته بودی در مقام نویسنده دوست داری از نظرها پنهان شوی. آیا بازی کردن راهی برای پنهان شدن است؟
وقتی بازی می‌کنم دوست دارم مردم متوجه شوند چه کار کرده‌ام. همین که کسی بگوید «شما را جایی دیده‌ام» احساس می‌کنم کارم را درست انجام داده‌ام.
تو در دورانت، اوکلاهما بزرگ شده‌ای و جایی گفته بودی کودکی بسیار سختی داشتی...
ماجرا البته کمی بزرگنمایی شده است. من ارتباطی فوق‌العاده با خانواده داشتم اما اصلا موجودی مناسب برای آن شهر نبودم. خودم را یک بیگانه احساس می‌کردم و برای کودکی به سن و سال من کاری برای انجام دادن وجود نداشت.
«کاری نکن» یکی از 10 فرمان تو برای قدم زدن در مسیر خلاقیت است. هنر کاری نکردن باید خیلی سخت باشد، اینطور نیست؟
بسیار سخت و به اراده آدم بستگی دارد. من که از عمل کردن به توصیه خودم بسیار سود برده‌ام.
20 سال پیش الکل را کنار گذاشتی. فکر می‌کنی هنوز هم به چیزی معتادی؟ کار کردن را نوعی اعتیاد می‌دانی؟
قطعا. اگر چیزی وجود داشته باشد که یکی به آن معتاد شود، پس من اعتیاد دارم. بیش از 24 سال است که دوران بازپروری را می‌گذرانم و درباره اعتیاد به کار کردن باید بگویم تمام حفره‌های زمان و زندگی‌ام را با کار پر می‌کنم.
مادر تو هم نویسنده است. آیا نویسندگی را به ارث برده‌ای؟
اگر ژن نویسندگی وجود داشته باشد، پس به من منتقل شده است. پدر و مادرم معلم زبان انگلیسی بودند و وقتی مادرم بازنشسته شد، رو به نویسندگی آورد. پدرم هم بازیگری پیشه کرد و به نقش پدربزرگ در «اوسیج کانتی» ظاهر شد. هر دو نفر آنها در میانه‌های دهه ششم زندگی خود بودند که وارد حرفه دوم شدند.
جایی گفته بودی نویسندگی بهتر از بازیگری است...
نوشتن سخت‌تر است اما همین که کارت تمام شد، می‌توانی به خانه بروی. اگر بازیگر تئاتر باشی، باید یک کار یکسان را هشت بار در هفته انجام بدهی. از این نظر، بازیگری بسیار سخت‌تر از نویسندگی است.
تو با یک بازیگر ازدواج کرده‌ای. فکر می‌کنی زندگی مشترک برای نویسندگی بهتر است یا تنهایی؟
داشتن یک شریک مناسب همه چیز را آسان‌تر می‌کند و من از این نظر بسیار خوشبختم که با کری کان ازدواج کرده‌ام. از وقتی زندگی مشترک ما شروع شده، بیشتر از گذشته می‌نویسم. با او وقت خالی برای نوشتن بیشتر دارم.
حالا می‌توانی به دشوارترین سئوال «پست» جواب بدهی: «حاضری برای متوقف کردن یک جنگ به زندان بروی؟»
خدای من! تو این چیستان مرگبار را درست در آخرین لحظه مطرح کردی. خیلی دلم می‌خواهد بگویم می‌روم... اما نمی‌روم!
