موزه هنرهای معاصر اهواز
موزه هنرهای معاصر اهواز و چهار پرسش اساسی/ آتشی سوزاننده تر از آتش سوزی تابستان سال گذشته
این موزه دست‌کم 70 اثر ارزنده مانند الخاص، پرویز کلانتری، کوروش شیشه‌گران و ... داشت که از وضعیت کنونی آنها اطلاعات موثقی در دست نیست.
ایران آرت: دینا قالیباف در اعتماد نوشت: یکی بود یکی نبود، روزی روزگاری کشوری به نام ایران که هنر نزد مردمانش است، مکان‌هایی برای نمایش آثار هنر مدرن و معاصر داشت. موزه هنرهای معاصر تهران، اصفهان، اهواز و...
در بین این مکان‌ها یکی از آنها اما قصه تلخی پشت خود دارد: «موزه هنرهای معاصر اهواز». این مکان فرهنگی و هنری که در جاده ساحلی اهواز است، دیرزمانی محل رفت و آمد هنرمندان، اساتید و نمایش آثار هنری بود. مکانی که شاید امروز بتوان از آن به عنوان دسته‌گل‌ِ دولت‌های قبلی و کنونی در حوزه فرهنگ و هنر یاد کرد؛ اما صبر کنید هنوز برای قضاوت کردن زود است، بیایید با مرور قصه این موزه، یک دل سیر عزاداری کنیم.
سال 1388 و در تب و تاب مسائل سیاسی کشور، موزه «هنرهای معاصر اهواز» در دو طبقه و با پنج گالری در استان خوزستان تاسیس شد که کورسوی امیدی را از جنس هنر در دلِ آسمان غبارآلود شهر به خوزستانی‌ها هدیه می‌داد.
شاید این موزه به مدد گنجینه گرانبهایش می‌توانست پایگاهی برای برگزاری همایش‌ها، نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی و سمینارهای هنری باشد تا به دومین قطب فرهنگی و هنری کشور در کنار موزه هنرهای معاصر تهران تبدیل شود، اما واگذاری این مکان به بخش خصوصی و سوءمدیریت در کنار آن، امروز از موزه هنرهای معاصر اهواز تجربه شکست‌خورده‌ای ساخته است.
این موزه دست‌کم 70 اثر ارزنده داشته که از وضعیت کنونی آنها اطلاعات موثقی در دست نیست. بیش از 90درصد آثار آن متعلق به هنرمندان استان خوزستان است که از هنرمندان خوزستانی خریداری و گردآوری شده‌اند.در گنجینه هنرهای معاصر اهواز آثاری از هنرمندان نام آشنا یی چون هانیبال الخاص، پرویز کلانتری، کوروش شیشه‌گران و... دیده می‌شود.
15 مرداد ماه ۱۴۰۰ بود. آتش گرمای تابستان اهواز دامن گیاهان خشک مرتعی و نیزارها و محوطه موزه هنرهای زیبا را گرفت و اتاقک مجاور موزه که ترانس‌های برق ساختمان در آن تعبیه شده بود، دچار حریق شد. این آتش‌سوزی اما شاید آخرین تیری بود که پس از واگذاری بر بدنه کم‌رمق موزه وارد شد.
در کنار آن برگزاری مراسم عروسی، نمایشگاه کیف و کفش، نمایشگاه گل و گیاه و نمایشگاه کتاب پیش از وقوع آتش‌سوزی، این مکان را هر چه بیشتر از شمایل یک موزه دور کرد. چشم بر فهرست بلندبالای خرابی‌ها که ببندیم، نوبت به طرح پرسش درباره چند مساله می‌رسد.
اولا؛ چرا وزارت ارشاد طبق مفاد قرارداد و درست زمانی که وعده وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره بازپس‌گیری این مکان فرهنگی و هنری رسانه‌ای شد، اقدامی برای لغو قرارداد با پیمانکار نکرد؟طبق متن صریح قرارداد طرف دوم یا متعهد ملزم به اداره امور مرکز با حفظ کاربری برابر قوانین و دستورالعمل‌های ابلاغی طرف اول است، اما با زیر پا گذاشتن علنی این ماده، هیچ اقدام عملی‌ای برای لغو قرارداد از سوی اداره کل ارشاد استان خوزستان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن زمان صورت نگرفت.
ثانیا؛ چطور زمانی که خبر خروج آثار از موزه هنرهای اهواز تکذیب می‌شود، رسید تحویل اثری وجود دارد که نشان می‌دهد موزه هنرهای معاصر اهواز اثری از کوروش شیشه‌گران به گالری شیرین در تهران تحویل داده است؟
در حالی که پیش‌تر محمد منوچهری، پیمانکار موزه هنرهای معاصر اهواز خروج چند اثر از گنجینه موزه را تکذیب کرده بود، رسیدی وجود دارد که نشان می‌دهد اثری از کوروش شیشه‌گران به صورت «امانی» در اختیار گالری شیرین قرار گرفته است....
و اما مهم‌ترین و آخرین سوالی که به نظر می‌رسد درباره قرارداد واگذاری موزه هنرهای معاصر اهواز باید پاسخ داده شود، در مورد شبهات موجود درباره امضای متعهد، علی منوچهری پای قرارداد است.بعضی از هنرمندان خوزستانی معتقدند امضای شخصی که پای قرارداد است و احتمال می‌رود که منتسب به علی منوچهری باشد، با امضای مرقوم پای نامه‌های ارسال شده از سوی او، کاملا متفاوت است.
از قضا گفته می‌شود که محمد منوچهری، برادر علی منوچهری بدون حضور او اقدام به امضای این قرارداد کرده است. قراردادی که الزاما طرف متعهد باید برای امضا کردن حضور پیدا می‌کرده یا فرآیند قانونی از طریق وکالتنامه انجام می‌شده که گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن دارد که هیچ کدام این موارد رعایت نشده است.
درباره موزه هنرهای معاصر اهواز، قرارداد واگذاری آن و نظارت اداره کل ارشاد استان خوزستان سوال‌های ناتمامی وجود دارد که به نظر می‌رسد در وهله نخست پاسخگویی مدیران سابق و کنونی ارشاد را طلب می‌کند. در کنار این سوال‌های ناتمام و لزوم پاسخگویی درباره آنها، قصه موزه هنرهای معاصر اهواز شاید یادآور نقدی باشد که همواره به تغییر مدیریت‌های ناگهانی با عوض شدن دولت، مطرح می‌شود.
