کلهرنیا از شوربختی گرافیست ها گفت و بی اعتنایی شهرداری به مجوز ارشاد
از همان نخستین روز، تحقق شکل‌گیری یک انجمن صنفی مختص طراحان گرافیک به یک آرزو شبیه بود
ایران آرت: بهرام کلهرنیا، گرافیست و تصویر ساز معاصر در گفت و گویی با ایلنا درباره وضعیت صنفی طراحان گرافیک صحبت و به به مباحث مهمی اشاره کرده است. او می‌گوید: انجمن پیشگام شده بود تا شوربختی که طراحان درگیر آن هستند را برطرف کند. اما متأسفانه به دلیل نبود مدیریت دولتی که پشتیبان واقعی چنین جریاناتی باشد، انجمن همچنان پا در گِل باقی بانده است.
نکات مهم این گفت و گوی بهرام کلهرنیا را از نظر می‌گذرانید:
***از همان نخستین روز، تحقق شکل‌گیری یک انجمن صنفی مختص طراحان گرافیک به یک آرزو شبیه بود. آرزویی که بیشتر از بیست سال دارد. استاد مرتضی ممیز جزو نخستین کسانی بود که نیاز به یک تشکل صنفی تخصصی را به همه ما یادآوری کرد. تشکلی که بتواند براساس چارچوب‌های شغلی یک گرافیست شکل بگیرد و وضعیت آشفته شغلی که در آن زمان وجود داشت – و کماکان پابرجاست – را سامان ببخشد.
***یکی از مسائلی که طی این سال‌ها انجمن طراحان درنظر داشته، ایجاد مجوز کار است. به این صورت که هر گرافیستی که می‌خواهد فعالیت‌داشته باشد، بتواند به صورت قانونی کار کند. این کار در انجمن از طریق صدور کارت، گواهی عضویت و دریافت یک مجوز از وزارت ارشاد ممکن شده است. من خودم تمام این گواهی‌ها را دارم، اما شهرداری‌ها در عمل، هیچ وقعی به این گواهی‌ها نمی‌گذارند. دفتر کار خود من تا به حال سه بار پلمپ شده است.
*** یکبار حتی خانه‌ای که در آن سکونت داشتم، به واسطه کاغذ زیادی که از آن خارج می‌شد، گزارش شده بود تا پلمپ شود. مأموران شهرداری وارد خانه‌‌ام شده و مدعی شدند که تولیدی دارم! هر چقدر هم که توضیح دادم که من گرافیست هستم و کارم با کاغذ است، کارساز نیفتاد. کار به جایی رسیده که بسیاری از همکاران من، دفاتر کارشان را به شکل خانه‌های مسکونی درآورده‌اند تا از مأموران شهرداری مصون بمانند.
***بی‌ینال‌ها به آن شکلی که مسئولیت آن با وزارت ارشاد بود الان سال‌هاست که برگزار نمی‌شوند. دقت داشته باشید که این بی‌ینال‌ها از جهانی‌ترین اتفاقاتی بود که در حوزه گرافیک می‌افتاد. اما الان سال‌هاست که اصلاً برگزار نمی‌شوند. در سال‌های گذشته هم پیشنهاد وزارت ارشاد برای برگزاری آن‌ها آنقدر ناچیز بود که انجمن تصمیم گرفت آن‌ها را برگزار نکند. در این بی‌ینال‌ها طراحان جوان ما فرصت‌های جهانی بسیاری را به وجود آورده بودند اما الان می‌بینیم که مدیران دولتی هیچ توجهی به آن‌ها ندارند.
*** انجمن پیشگام شده بود تا شوربختی که طراحان درگیر آن هستند را برطرف کند. اما متأسفانه به دلیل نبود مدیریت دولتی که پشتیبان واقعی چنین جریاناتی باشد، انجمن همچنان پا در گِل باقی بانده است. البته به جای بی‌ینال‌هایی که وزارت ارشاد حامی آن‌ها بود، الان خود انجمن اقدام به برگزاری دو سالانه‌ای با عنوان «سرو نقره‌ای» می‌کند. این نمایشگاه بدون هیچ حمایتی ازسوی وزارت ارشاد برگزار می‌شود. البته دوستان در دولت گاهی اوقات در افتتاحیه یا سخنرانی‌ها شرکت می‌کنند و با ما عکس هم می‌گیرند، اما هیچ همراهی وجود ندارد.
***کافی است وزارت ارشاد و شهرداری سر یک میز بنشینند و درباره این مسأله صحبت کنند تا حل شود. ما چوبِ اختلاف‌های مدیریتی را می‌خوریم. کافیست وظایف خودشان را بپذیرند تا بسیاری از مشکلات حل شوند. چراکه مصوبه‌های قانونی در مورد این مسأله وجود دارد. مسأله این است که هیچ عملی انجام نمی‌دهند و به وظایف قانونی خودشان پایبند نیستند. موضوعاتی که ما در پی آن هستیم خیلی پیش پا افتاده‌اند. اگر فقط دو ماه جای مرا با مسئولان فرهنگی عوض کنند، تمام این مشکلات حل می‌شود!
