نحسی 13 برای عکاسی حقیقت یاب ایران/رفتن مردی که با عکس هایش سیلی می زد 14 ساله شد

روی سنگ قبر کاوه گلستان نوشته است:«در راه ثبت حقیقت کشته شد.»

ایران آرت : 13 فروردین، سالروز درگذشت کاوه گلستان است. عکاسی که او را با عکس‌های صریح و بی‌پرده‌اش از واقعیت‌ها و اتفاقات زندگی انسان‌ها می‌شناسند. عکاسی که به درستی می گویند با عکس هایش سیلی می زند. 

هنرمندی که آثارش زندگی راستین بشر معاصر را خبر می داد و ترجمان عملی " دانستن حق مردم است" بود؛ از همین روست که همچنان جای خالی کاوه در عکاسی اجتماعی و رئالیسم محض احساس می شود؛ عکس‌های او واقعیت را با تمام تلخی‌اش به مخاطب نشان می‌دهند و می‌خواهند او به آنچه اتفاق افتاده است، بی‌پرده نگاه کند. خود کاوه درباره عکس‌هایش گفته است:

«من می‌خواهم صحنه‌هایی را به تو نشان دهم که مثل سیلی به صورتت بخورد و امنیت تو را خدشه‌دار کند و به خطر بیندازد. می‌توانی نگاه نکنی، می‌توانی خاموش کنی، می‌توانی هویت خود را پنهان کنی، مثل قاتل‌ها، اما نمی‌توانی جلوی حقیقت را بگیری، هیچ کس نمی‌تواند«.

کاوه گلستان در 17 تیرماه سال 1329 در آبادان متولد شد. او فرزند ابراهیم گلستان  و فخری گلستان است.؛ خواهر لیلی گلستان؛

کاوه که پیش از انقلاب با ثبت مجموعه عکس‌هایی با عنوان «شهر نو»، «کارگران» و «مجنون» هنر خود را در عکاسی نشان داده بود، با شروع انقلاب به ثبت لحظه‌های مستند این رویداد پرداخت. عکس‌های کاوه به دلیل نگاه متفاوت او به حوزه مستند اجتماعی به سرعت در مطبوعات داخلی و خارجی منتشر شدند و مورد توجه قرار گرفتند و جایزه‌هایی را برایش به همراه داشتند. 

وقوع جنگ تحمیلی و حضور گلستان برای ثبت وقایع سال‌های جنگ، بار دیگر نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و جایگاه ویژه‌ای را برای او در فتوژورنالیسم و عکاسی مستند اجتماعی رقم زد. خود کاوه درباره‌ی تجربه‌اش از جنگِ حکومتِ بعثی عراق علیه ایران گفته است: «گاهی اوقات احساس می‌کردم لاشخورم؛ چون با هلی‌کوپتر به هر جا که کشت‌وکشتار بود می‌رفتیم؛ عکس می‌گرفتیم و جنازه جمع می‌کردیم. در طول جنگ دستمالی داشتم که همیشه همراهم بود. این دستمال را بارها شسته‌ام؛ به آن گلاب زده‌ام، اما کماکان بوی مرگ می‌دهد. احساس می‌کنم دیگر هیچ چیز مرا نمی‌ترساند. هیچ چیز حیرت‌زده‌ام نمی‌کند. من نهایت آن را دیده‌ام...«

او سال‌ها به عنوان خبرنگار- عکاس به فعالیت خود ادامه داد. بسیاری از عکاسان حوزه مستند اجتماعی او را یکی از پایه‌های عکاسی نوین در ایران به شمار می‌آورند. تصاویری که او از وقایع و صحنه‌های مختلف ثبت کرده از معروف‌ترین عکس‌های مستند اجتماعی در ایران به حساب می‌آیند. 

کاوه گلستان از سال ۱۳۷۳ به تدریس عکاسی در دانشکده‌های هنری تهران پرداخت و از سال ۱۳۷۸ بعنوان فیلمبردار در BBC مشغول بکار شد

کاوه گلستان در 13 فروردین ماه 1382 هنگام انجام مأموریت تصویربرداری در خط مقدم جنگ در ۱۳۰ کیلومتری کرکوک در منطقه سلیمانیه بر اثر انفجار مین کشته شد. روی سنگ قبر او نوشته شده است:«در راه ثبت حقیقت کشته شد