گوش‌های بهاره نوابی از فضای شفاف گفت‌وگو می‌گوید/ «اکو- ۱۳:۱۳» در گالری دستان
بهاره نوابی گفت: افراد دقیقاً همان‌گونه که در ساحتِ زبان عمل می‌کنند، در زبان شکل می‌پذیرند؛ و یکی از قدرتمندترین ابزار کار در ساحت زبان، گوش‌دادن بی‌غرض است.
ایران آرت: نمایشگاه آثار بهاره نوابی با عنوان «اکو - ۱۳:۱۳» در گالری دستان +2 برپاست. نوابی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این مجموعه گفت: نقاشی‌های این مجموعه روی کاغذ کالک هستند و با اکریلیک و مداد کشیده شده‌اند. ایده من از انعکاس می‌آید و آثارم با قرار گرفتن لایه‌های شفاف روی یکدیگر شکل می‌گیرند. 10 سال است که روی کاغذ کالک نقاشی می‌کنم و قصد دارم فضای شفاف و بازتاب آنچه در زندگی هست را نمایش دهم. از ابتدا به این دلیل جذب شفاف بودن کار شدم که می‌توانم لایه‌های متعدد را روی هم بگذارم.
نوابی ادامه داد: انعکاس روی شیشه‌ها یادآور لحظاتی میان دو چیز، یا لحظات گذرای زندگی هستند که با وجود ناماندگاری، تاثیرگذار هستند. ابتدا سرگرم رفلکس شیشه‌ها بودم و بعد احساس کردم ما هم می‌توانیم مثل لایه‌هایی باشیم که یک فضای شفاف بین ما وجود دارد. این فضا میان دو شخص، دو کشور و.. می‌تواند وجود داشته باشد و مانند دیالوگی است که در رفت و آمد است.
او درباره نام نمایشگاه و دلیل استفاده از نماد گوش در تابلوها گفت: اکو فقط یک صدا نیست، تصویر و هرچه که بین آدم‌ها وجود دارد نیز انعکاس دارد. همچنین اولین نمادی که با شنیدن کلمه اکو به ذهن می‌رسد، فرم گوش است. به همین خاطر در کارهایم گوش را قرار دادم و منظور من گوش دادن بدون هیچ باور، قضاوت و پیش‌زمینه‌ای است. شنونده بودن آدم‌ها باعث ایجاد ارتباط میان آنها می‌شود.
نوابی افزود: عدد 13:13 نشان دهنده یک لحظه و ساعت مشخص است. وقتی گوش کردن به زندگی برایم مطرح شد توانستم زندگی در لحظه را باور کنم. این ساعت هم تداعی‌کننده یک لحظه است و خواستم یک زمان مشخص را انتخاب کنم تا برای مخاطب ملموس‌تر شود.
نوابی ادامه داد: این مجموعه در ادامه کارهای همیشگی من است اما این بار توجه بر گوش انسان است. در نمایشگاه‌های قبلی تمرکز من بیشتر به چشم‌ها و نگاه‌ها بود و آن چیزی که پشت نگاه‌ها وجود دارد برایم اهمیت داشت، ولی در این پروژه به دلیل یک تجربه شخصی و شرایط خاصی که باعث شد با گوش دادن به زندگی برگردم، این عنصر را در کارهایم آورم.
او با بیان اینکه رابطه بین درون و بیرون، زنده بودن و نبودن در همه کارهایش وجود دارد، گفت: پارادوکس میان بودن و نبودن برای من اهمیت داشت و قصد داشتم بگویم گوش کردن به زندگی باعث می‌شود بتوانیم در لحظه زندگی کنیم. با این تجربه شخصی قصد داشتم توجه مخاطب را هم به زندگی و گذرا بودن لحظه‌های آن جلب کنم.
نوابی افزود: فیگورهای آثار قبلی من در این کارها نیز وجود دارد ولی باز قسمت گوش تشدید شده است. همچنین آثارم پر کارتر شده و فضای خالی کمتری در آنها وجود دارد. تعدادی از کارها با آینه ساخته شده و بازتاب نقاشی‌ها روی آینه‌ها دیده می‌شود و بی‌نهایت در آنها تکرار می‌شود. این تکرارها دیالوگ بین من با من و من با دنیای خودم است.
او درباره سوابق هنری خود گفت: من از کودکی تحت آموزش هنرمند فقید، فریده لاشایی قرار گرفتم و ابتدا روی آثار آبستره تمرکز کردم. پس از آن به تحصیل در مدرسه ملی عالیه هنرهای زیبا (بوزار) در پاریس پرداختم و زیر نظر برنارد مونینو کار کردم و این دوره اثر عمیقی بر کار من داشت. بعد از فارغ‌التحصیلی از بوزار تمرکز من به سمت آثار پرتره معطوف شد و طراحی‌هایی انجام دادم که پرویز کلانتری به آنها اصطلاح "آبستره فیگوراتیو" را اطلاق کرد.
نمایشگاه آثار بهاره نوابی تا 16 شهریور در گالری دستان +2 برپاست. علاقه‌مندان می‌توانند به نشانی خیابان فرشته، خیابان بیدار، شماره 8 مراجعه کنند.
