سفر به جغرافیای شک / فنسها در گالری اعتماد قیچی شدند
نمایشگاه نقاشی «پشت، مشت» با نگاهی انتقادی به جنگ و خاورمیانه در گالری اعتماد برپاست.
ایران آرت: نمایشگاه آثار پیمان شفیعی‌زاده با نام «پشت، مشت» در گالری اعتماد برپاست. شفیعی‌زاده در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این نمایشگاه گفت: آثاری از دو مجموعه «باورمیانه» و «بوردرز» در این مجموعه به نمایش درآمده و عنوان «پشت، مشت» برای این مجموعه انتخاب شده است تا این نام سوم به ما امکان دهد فضایی برای هم‌نشینی این دو مجموعه که ارتباط نامحسوسی با هم دارند ایجاد کنیم.
شفیعی‌زاده ادامه داد: مجموعه بوردرز روی کاغذهای مجله بوردا کار شده است که یک مجله غربی است و برای دوخت لباس از آن استفاده می‌شود. سال 2016 با تاثیر از اتفاقات تلخی که برای مردم سوریه افتاد، آوارگی آن‌ها و رهسپار شدن به‌سوی مرزها برای رفتن به کشورهای غربی، این مسئله برای من پیش آمد که علت‌های این اتفاقات را پیدا کنم و بدانم ریشه این جنگ و بدبختی چیست.
او با اشاره به اینکه این آثار انتقادی به سیاست‌های غرب است افزود: با وجود اینکه مردم آواره به سوی کشورهای غربی روانه شدند اما مسبب این اتفاقات را در خود غرب دیدم. کاغذهای بوردا پر از خط هستند و من از همان خطوط استفاده کردم تا تصویر جنگ‌زده‌ها را در آن‌ها پیدا کرده و خطوط را پر رنگ کنم. دلیل شکل‌گیری این مجموعه نمایش آن‌ها در خارج از کشور بود چون رویکرد انتقادی به سیاست‌های غرب دارد. این آثار سال 2016 در وین نمایش داده شدند.
شفیعی‌زاده درباره مجموعه «باورمیانه» گفت: در این مجموعه به دنبال نشان دادن امکانی برای بی‌ثبات کردن یک عقیده هستم. سوال من این است که آیا می‌توان در قراردادها دخل و تصرف کرد؟ آیا می‌توان مرزها را جور دیگری دید؟
او با اشاره به اینکه این مجموعه دارای 4 بخش است افزود: در بخشی از آثار، طراحی‌های من از فنس‌های فلزی را روی یک سمت کاغذ می‌بینیم و روی دیگر کاغذ مناظری از کوه‌ها و مناظر باز را طراحی کرده‌ام. این آثار روی پایه قرار گرفته‌اند و مخاطب می‌تواند تابلو را برداشته و سمت دیگر آن را ببیند. این یک برخورد نامتعارف با اثر دوبعدی است و یک از خط بیرون‌زدگی در روند دیدن مخاطب ایجاد کردم. این دخل و تصرف در قراردادهای تماشای اثر هنری در ارتباط با مفهومی است که در این مجموعه به دنبال آن هستم.
شفیعی‌زاده ادامه داد: فنس دارای یک بار معنایی است و مفهوم مرزبندی و محدودیت از آن برمی‌آید. بنابراین فنس پاره می‌تواند نماد رهایی باشد. ولی آنچه من به دنبالش هستم لزوماً بازنمایی چنین مفهومی نیست. قصد من نشان دادن یک مرزبندی است میان تصویری که از یک واقعه می‌بینیم و در ذهن خود می‌سازیم، با آنچه در واقعیت وجود دارد. به عنوان مثال فنس پاره مفهوم رهایی را منتقل می‌کند اما در نهایت این تنها یک تصویر از فنس پاره است و نه خود واقعیت.
این هنرمند افزود: من روی اصل بازنمایی کار می‌کنم و اعتقاد دارم مدیاهای مختلف در عصر ما تاثیر وحشتناکی روی باور آدم‌ها دارند. نحوه فکر و اعتقادات ما با مدیا جهت‌دهی می‌شود. واقعیت این است که تصویر، قدرتمندترین ابزار برای مرزبندی ما انسان‌ها شده است و فکر ما در این مرزبندی شکل می‌گیرد. در واقع فکر ما حول و حوش چیزهایی شکل می‌گیرد که به صورت مدیا به ما حقنه شده است.
شفیعی‌زاده ادامه داد: بخش دیگری از آثار این مجموعه تصویری از فنس‌های پاره در یک سمت کار و تصویر فنس‌های سالم در سمت دیگر است. این فنسها دارای سایه هستند و دوست دارم مخاطب از خودش بپرسد در چه زمان و مکانی امکان دارد سایه یک فنس به این شکل ترسیم شود؟ واقعیت این است که فقط در حالتی چنین سایه‌ای ایجاد می‌شود که فنس جلوی دیوار باشد و یا کاغذ مستقیماً پشت فنس قرار گرفته باشد. بنابراین بهانه اصلی من در این آثار خود کاغذ است و برای نشان دادن این مدیوم، فنسها و سایه‌ها را بهانه قرار دادم. اگر مدیوم خود را بهتر بشناسیم می‌توانیم بهتر آن را به کار ببریم. همه مدیوم‌هایی که داده تصویری را حمل می‌کنند یک آگاهی با خود دارند و ما با مصرف آن می‌توانیم آگاهی پیدا کنیم.
او درباره مجموعه چفیه‌ها گفت: در این مجموعه مسیر برگشت نگاه من به فنسها طی می‌شود و با استفاده از تجسم چفیه قصد دارم بررسی کنم ماهیت ساختاری آن چقدر می‌تواند شبیه فنس باشد. اگر پارگی در فنس نماد رهایی باشد، آیا پارگی در چفیه نماد شکست مقاومت است؟ مرز میان هر چیزی را چنین نقاط ظریفی معنا می‌بخشد.
شفیعی‌زاده درباره مجموعه کاربن‌ها گفت: کاربن پلیکان سال‌ها است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای من بار معنایی عمیقی دارد. کاربن مانند یک انسان است که میان وقایع مختلف قرار می‌گیرد و بازتاب اتفاقات همیشه روی آن باقی می‌ماند. من کاربن‌هایی را نمایش دادم که روی آن‌ها تصویر فنسها حک شده است و در کنار مفاهیم مهاجرین قرار گرفته است.
شفیعی‌زاده ادامه داد: من در این مجموعه درباره فضاهای ناپیدا صحبت می‌کنم. باورمیانه نقطه‌ای است که مخاطب به برداشت خود از اثر شک می‌کند و همه باورهای قبلی خود را به چالش می‌کشد. باورمیانه جغرافیایی برای شک کردن است. دوست دارم مخاطب در این مجموعه نتواند کار من را خیلی راحت مصرف کند بلکه می‌خواهم اخلالی در مصرف ایجاد کنم و مخاطب یک جور دیگر این کارها را ببیند.
نمایشگاه آثار پیمان شفیعی‌زاده تا 14 مردادماه در گالری اعتماد به نشانی میدان هفت تیر، خیابان مفتح، بن بست شیرودی، پلاک 25 برپاست.
