واکنش ابراهیم حقیقی به ادعاهای علی معلم / فرهنگستان هنر باید مدافع هنرمند باشد نه مروج توهین
ابراهیم حقیقی گفت: بهتر است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پایان جنجال ایجاد شده شفاف‌سازی کند.
ایران آرت: ابراهیم حقیقی درباره نامه هنرمندان به رییس جمهور برای رسیدگی به توهین رییس فرهنگستان هنر گفت: «اعتراض صورت گرفته به برخورد توهین آمیزی است که عده‌ای را مخاطب قرارداده و نام برده است.»
او در ادامه صحبت‌های علی معلم رییس فرهنگستان هنر درباره 500 اثر هنری که در فرهنگستان نگه‌دار می‌شود، جمعی از هنرمندان سرشناس حوزه تجسمی سخنان او را توهین و ناسزا به ساحت هنرمندان دانستند و از رئیس فرهنگستان خواهان رسیدگی به آن شدند.
بخشی از این نامه که در میان اسامی امضاکنندگان آن نام چهره های شاخصی به چشم می خورد آمده است: «صبحی نیست که ایشان در گفتگو با رسانه‌های مختلف، هنرمندان، گالری‌داران، مجموعه‌داران هنری را با الفاظ سخیف و رکیک مورد حمله قرار ندهد و انواع اتهامات و افتراهای بدون سند و مدرک را در ادبیاتی دون شان یک مقام فرهنگی به کار نبندند.»
توهین از سوی نهادهای دولتی سوال برانگیز است
به گزارش خبرآنلاین، یکی از امضاکنندگان این نامه ابراهیم حقیقی است که سابقه سال‌ها فعالیت در حوزه تجسمی را دارد، او با انتقاد از نحوه برخورد توهین آمیزی که نسبت به همه هنرمندان صورت گرفته، درباره هدف این نامه و اقدام جمعی هنرمندان گفت: «در دعوی بین دو طرف یا دو موسسه، حل کردن مشکل و قضاوت به عهده قوه قضاییه است. موضوع اصلی این نامه، توهین‌هایی است که به هنرمندان شده است وگرنه هنرمندان امضاکننده این نامه نه اراده‌اش را دارند و نه مایل هستند که در حقیقت در اتفاقی که در این دعوا افتاده است دخالتی کنند.»
او افزود: «با سربرگ فرهنگستان هنر که از جانب ریاست جمهوری وظایفش در اساس‌نامه این سازمان مدون شده است، سخنانی توهین آمیز خطاب به هنرمندان منتشر شده است. اعتراض صورت گرفته به برخورد توهین آمیزی است که عده ای را مخاطب قرارداده و نام برده است، حتی ممکن است بسیاری از این هنرمندان گناهکار و مقصر هم باشند اما با توهین که مشکل حل نمی‌شود، قطعا اگر هر یک از هنرمندان خطایی کرده باشند هم می‌بایست از طریق قانون مشکل را حل کرد و پیگیر شد.»
حقیقی با انتقاد از رویه ایجاد شده در جامعه توضیح داد: «فحاشی کردن، مشکلی است که متاسفانه در این سال ها از سوی سایت های مختلف رایج شده است و همگان به خودشان اجازه می دهند که به هر کسی توهین کنند، این مسئله وقتی از جانب دولتمردان انجام می‌شود، سوال برانگیزتر است، اگر ما معترض هستیم که چرا در شبکه های اجتماعی شاهد گسترش توهین‌های عجیب وغریبی هستیم، وقتی از جانب دولتمردان این اتفاق می‌افتد مهر تایید و جوازی است به این اقدامات که در نهایت نتیجه ای جز وخیم تر شدن اوضاع ندارد.»
فرهنگستان هنر باید مدافع هنرمندان باشد
این هنرمند درباره تاثیری که برخورد مدیر فرهنگستان هنر بر وظیفه‌ای که برای این سازمان در قبال هنرمندان تعیین شده است می گذارد، بیان کرد:«اگر توهینی نسبت به هریک از هنرمندان صورت بگیرد فرهنگستان وظیفه دفاع و رسیدگی دارد و باید متعرض این اقدام شود نه اینکه خود رواج دهنده توهین به هنرمندان باشد، قطعا اگر قبول داشته باشیم که مکانی مانند فرهنگستان وجود دارد و در قانون برایش تعریفی در نظر گرفته شده، هنرمندان قشری از جامعه هستند که اگر به آن تعریف همیشگی اعتقاد داشته باشیم. چشم بینا و گوش شنوا و زبان گویای جامعه هستند، اگر قرار شود این سرکوب شوند و یا از سوی یک مرجع دولتی و قانونی مورد توهین قرار بگیرند اصل اساس‌نامه و تعاریفی که همه به آن باور داریم را زیر سوال رفته است.»
شفاف‌سازی تنش‌های ایجاد شده در تفکر اجتماعی را آرام می‌کند
حقیقی درباره شائبه هایی که این روزها در بازار هنرهای تجسمی درباره دلالی و خرید و فروش غیرمجاز آثار مطرح شده است هم گفت: «من خود شاهد دلالی و خرید فروش غیرمجاز نبوده‌ام که اگر هم بوده باشم، از جانب من قطعا یک ادعا تلقی می‌شود و قانون و قوه قضاییه برای همین وضع شده است که به این ادعاها رسیدگی کند و اگر قرار باشد همیشه این ادعاها و تهمت ها مطرح شود و به آن رسیدگی نشود که دیگر قانون معنایی ندارد؛ تمدن برای همین ایجاد شده است و قانون اساسی و سه قوه مربوطه مسئول همین کار هستند.»
او درباره لزوم شفاف سازی در این عرصه توضیح داد: «قطعا این شفاف‌سازی باید اتفاق بیفتد، بنده از تفاهم‌نامه بین بانک و فرهنگستان اطلاعی ندارم، حتما دربردارنده بندهای فراوانی است که از نگاه هر قاضی تفاسیر متفاوتی می تواند داشته باشد و در مقامی هم نیستم که بخواهم قضاوت کنم. من هم فردی هستم که مانند بقیه هنرمندان کار هنری می‌کنیم و باید کار خود را هم انجام دهیم. اگر دعوایی پیش میاید باید به نهادها مربوطه مراجعه کرد تا حل شود.»
حقیقی اضافه کرد: «برنامه هایی مانند حراج ها اگر از جانب موسسه های خصوصی برگزار می شود و خرید و فروش هایی که مجموعه داران و گالری ها انجام می دهند تا زمانی که به دعوی نکشیده است مشکلی ندارد بلکه کار خود را می‌کنند. اما این شائبه ها درباره خرید و فروش آثار تنها در حد ادعا و تهمت است، شفاف سازی از جانب اهالی و نهادی های دولتی باید اتفاق بیفتد مانند اسنادی جدیدی که در جشنواره فجر ایجاد شد. اگر وزارت ارشاد صلاح می داند بهتر است برای پایان این جنجال ایجاد شده شفاف‌سازی کند، شفاف‌سازی همیشه تنش‌های ایجاد شده در تفکر اجتماعی را آرام می‌کند.»
