ادوات کشاورزی که گاو شدند/ این مجسمه‌ها از روستا به تهران رسیدند
مجموعه‌ای از مجسمه‌های رسول کاظمی در گالری ساربان به نمایش درآمده است.
ایران‌آرت: این روزها در گالری ساربان، نمایشگاهی از مجسمه‌های گاوِ رسول کاظمی، تحت عنوان «ما» برپاست. این هنرمند زاده‌ی یکی از روستاهای اطراف ساری است و در همان‌جا مشغول کار و فعالیت‌های هنری است.
محمد رضایی کلانتری (کیوریتور نمایشگاهِ ما) در مورد آثار کاظمی گفت: عنوان دومین نمایشگاه کاظمی «ما» است. ما ضمیر اول شخص جمع، و آوای گاو است. این مجسمه‌ها ترکیبی از پیکره‌های فلزی گاو و ابزار کشاورزی هستند. ادوات کشاورزی، ابزاری فلزی و خشن است، اما چوب عنصری است که برعکس فلز، زندگی در آن جریان دارد. این دو با همدیگر ادغام شده‌اند و سعی می‌کنند که در یک بیانگری، وحدتی را ایجاد کنند که نامتعادل است. یعنی ما عدم تعادل را در مجسمه‌های ایشان زیاد می‌بینیم. این عدم تعادل یکی از عناصر مهم این نمایشگاه بوده است.
کلانتری اظهار داشت: در کارها حجم‌هایی از چوب کار شده که پیکره‌ی فلزی در آن وجود دارد، اما این‌ها جزئی از مجسمه شده‌اند، که شاید در کارهای قبلی هنرمند این چوب‌ها بیشتر حکم پایه را داشتند.
این کیوریتور به ایلنا گفت: کل کارها فیگوری از گاو است، اما صرفاً گاو هم نیست؛ بلکه علاوه بر گاو، ابزار کشاورزی هم با آن مخلوط شده و روی سطح چوبی، که خودش در یک حالت بی‌تعادلی با یک‌سری تکیه‌گاه ترکیب شده است.
وی در پایان به یک معرفی اجمالی از هنرمند پرداخت و گفت: رسول کاظمی، متولد 1366 است. گرافیک خوانده و مجسمه‌سازی و لندآرت را به صورت خودآموز شروع کرده است. او هنوز در کارگاه خودش در روستای زادگاهش کار می‌کند و این ارزشمند است که هنوز هم، آرتیستی پیدا می‌شود که برای ورود به عرصه‌ی کارِ هنری، به تهران مهاجرت نکرده. خیلی‌ها مجبورند که برای ورود به جریان اصلی هنر، به تهران بیایند. ما خیلی خوشحالیم که هنوز در شهرستان مشغول کاریم، و در عین حال، هم اینجا فعالیت‌مان را داریم، و هم در شهرستان.
کلانتری در پایان به پیامدهای منفیِ مرکزگراییِ جغرافیایی در هنر کشور اشاره کرد و گفت: فکر می‌کنم مهاجرت‌هایی که اتفاق افتاده، برای دو طرف (شهرستانی و تهرانی)، خیلی مثبت نباشد. اول اینکه جغرافیای ما خیلی کمک می‌کند که به کار هنری‌مان عمق و معنا بدهیم. وقتی مهاجرت می‌کنیم خیلی از ایده‌ها و حافظه‌ی شهری و تاریخی‌مان را از دست می‌دهیم، و خیلی وقت‌ها آرتیست‌ها به همین خاطر افول می‌کنند. حضور هر آرتیست در شهر خودش، می‌تواند به فرهنگ آن شهر، و جریان فرهنگی آنجا کمک کند.
