سرک‌کشیدن در اتاق‌های پنهان/ چیزهایی که درباره ساختمان تلویزیون نمی‌دانید (قسمت اول)

ایران آرت: ساختمان تولید قلب تپنده تلویزیون است ؛ جایی که استودیوهای مهم و دفتر مدیران چند شبکه و البته محل کار معاون سینما در آن قرار دارد. نام دیگرش ساختمان 13طبقه است و مهم ترین برنامه های تلویزیون در استودیوهای آن ضبط و پخش می شود. در سه دهه ی اخیر متناسب با توسعه شبکه های تلویزیونی ، افزایش مطالبات مخاطبان و اقتضای برنامه ها ، استودیوهای تازه ای ساخته شده اند اما ساختمان تولید همچنان "یگانه" است . نزدیک به نیم قرن از عمرش می گذرد و همین بهانه ای شده تا تاریخچه ساختمان تولید ، استودیوهاو همچنین روند توسعه و نگهداری آن ها را مرور کنیم . گزارش، بر پایه گفته های جهانگیر درویش طراح و سازنده ساختمان؛ ابوالفضل قربان علی ، مدیر امور استودیوها واحدرجایی، مدیر امور کارشناسی و ارزیابی استودیوها تنظیم شده است .

ساختمان تولید چگونه شکل گرفت؟
پس از تاسیس تلویزیون آموزشی در سال 1344 زیر نظر وزارت آموزش و پرورش در ساختمان الوند و آغاز به کار نخستین فرستنده تلویزیونی ایران در مهر ماه سال 1337 ، دولت وقت با امکاناتی ساده طرح ایجاد " تلویزیون ملی ایران " را عملی کرد و از سال 1345 پخش برنامه های تلویزیون به صورت آزمایشی در جام جم ، آغاز شد. امکانات فنی تلویزیون در آن زمان به یک استودیو، سه دوربین و دو دستگاه ضبط مغناطیسی محدود می شد و از آن جا که فرستنده تلویزیون ایران با سیستم 525 خطی آمریکایی کار میکرد و سیستم تلویزیون ملی 625 خطی اروپایی بود ، تلویزیون ملی با نصب یک فرستنده دو کیلو واتی با سیستم 525 خطی بر بالای هتل هیلتون، استفاده از این شبکه را برای همه دارندگان تلویزیون با سیستم های مختلف ، امکان پذیر کرد با این حال در سال 1350 با همت و سرپرستی جهانگیر درویش معمار بنام ایرانی ساختمان تولید به عنوان اولین ساختمان رادیو و تلویزیون ملی در اراضی چند هکتاری جام جم ساخته شد.