همه‌چیز درباره آرایش و لباس نامزدها؛ از رنگ ریش روحانی تا اونیکس دست جهانگیری

ایران‌آرت: اگر یکی از کسانی هستید که می گویید تن آدمی به جان آدمیت شریف است و لباس زیبا نشانه آن نیست این مطلب را نخوانید ولی اگر اعتقاد دارید که لباس، یکی از عناصر مهم در شکل گیری شخصیت یک فرد است با ما در ادامه این گزارش همراه باشید.

6 نامزد ریاست جمهوری چگونه لباس می پوشند؟

گزارشی که می‌خواهد شش نامزد انتخابات ریاست جمهوری را از این حیث مورد ارزیابی قرار دهد و ببیند که حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، ابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف، مصطفی میرسلیم و مصطفی هاشمی‌طبا چه می پوشند و حتی از چه انگشترهایی برای زینت دست خود استفاده می کنند.
مطلب را با حسن روحانی آغاز کردیم. رئیس جمهوری که به لباس های آبی تیره و راه راه علاقه  دارد و دو انگشتر خاص دارد. حرز جواد برای دفع بلا و دُرّ حسینی که گفته می شود خاصیت آرامش بخش دارد. او البته گاهی هم یک فیروزه آبی خاص در دست دارد.

بعد از آن لباس ابراهیم رئیسی و تغییر از قبا به لباده را بررسی کردیم و البته عقیق یمن و فیروزه نیشابوری که به دست می کند : کلاسیک و سنتی.

به اسحاق جهانگیری پرداختیم که کت و شلوار تیره با یقه دیپلمات را امتحان می کند و یک انگشتر مشکی به نام شبه یا اونیکس برای شهامت و نترسی به دست چپ می کند و یک عقیق یمن  به دست راست.

به قالیباف هم پرداختیم که دیگر از آن شور و شرش برای لباس های متفاوت به سبک سال 1384 خبری نیست ولی هنوز تنها کاندیدایی است که حلقه ازدواج در دست چپ می کند و البته یک عقیق به دست راست.

در کنار اینها به کت و شلوار مانویی مصطفی میرسلیم و البته کت و شلوار معمولی هاشمی طبا هم  پرداختیم. کاندیداهایی که اعتقاد چندانی به انگشتر ندارند.

حسن روحانی

منصوره مصطفی زاده مطلبی نوشته در سایت «چی» و چند نکته درباره لباس آقای رئیس جمهور گفته است. یکی این که بیشتر سفارش لباس های حسن روحانی در مایه های آبی، سرمه ای و آبی نفتی است. دوم این که او لباده هایی که از پارچه راه راه عمودی دوخته شده اند و اتفاقا بین روحانیت هم مد شده اند می پوشد.

به عقیده نویسنده « این انتخاب برای دکتر روحانی بسیار مناسب است، چون خیلی نامحسوس  اندامش را کشیده تر نشان می دهد...» از سوی دیگر «رئیس جمهور برای مجالس رسمی و بین المللی بیشتر سراغ رنگ هایی از خانواده خاکستری می رود. لباده طوسی با عبای مشکی و عمامه ای که فقط سفید می تواند باشد، این جور وقت ها ترکیب رنگ شیک و مناسبی هستند.»

اما نکته جالب دیگری که هم در این مطلب و هم در مطالب دیگر به آن اشاره شده این است که روحانی لباده می پوشد و نه قبا. به نوشته سایت نامه نیوز « قبا و لباده هر دو همان لباس های بلندی هستند که روحانیون از زیر عبا می پوشند (اما) فرق لباده و قبا در مدل دوخت آنهاست. اگر دقت کنید بعضی از این لباس ها یقه های گشادتری دارند که به صورت عدد 7 دوخته شده اند، اینها «قبا» هستند اما بعضی دیگر یقه کیپ تری نسبت به قبا دارند، اینها «لباده»اند.» به تعبیر سایت چی و به عبارت ساده تر «لباده شق و رق تر است و یقه اش با یک پله اضافی، گرد است.»

شاید جالب باشد بدانید که خیاط اختصاصی آقای رئیس جمهور و البته بسیاری از روحانیون بلند پایه دیگر همین سال گذشته از دنیا رفت. او ابوالفضل عرب پور بود که مغازه خیاطی اش در قم بود. به نوشته سایت چی قیمت های عرب پور کمی گران بوده است: «لباده 280 هزار تومان، قبا 1600 هزار تومان، جلیقه فرم لباده 150 هزار تومان، جلیقه 10 هزار تومان، دشداشه 60 هزار تومان، شلوار 40 هزار تومان، پیراهن 30 هزار تومان و آستری 40 هزار تومان.
 
پیراهن 30 هزار تومان و آستری 40 هزار تومان و قیمت عبا هم از 50 هزار تومان هست تا یک میلیون تومان!» به این ترتیب « اگر نرخ عبا را حدود 1500 هزار تومان بگیریم و لباس روحانی را ترکیبی از لباده، شلوار، پیراهن و عبا بدانیم (بدون عمامه) روحانی مجموعا 5000 هزار تومان برای هر دست لباس باید بدهد که به نسبت یک دست کت و شلوار مج-لسی، خیلی هم ارزان تر تمام می شود!»

ریش حسن روحانی هم البته به خصوص در ابتدای دولت روحانی مورد بحث بوده است. هفته نامه «تماشاگران امروز» در آن زمان در مصاحبه با حمید جاوید یکی از آرایشگران معروف از او درباره ریش روحانی نظر خواست و اینگونه شنید: « من آرایشگر آقای روحانی را نمی شناسم اما اگر به تجربه من احتیاج داشته باشند، حتما کمک می کنم. مشکل اصلی این است که رنگ ریش ایشان بعضی وقت ها تم آبی دارد.
تا حالا کسی را ندیده ام از این رنگ استفاده کند. این مشتقات رنگ غیرعادی است. بعضی وقت ها هم رنگ ریش شان زرد می شود. اکسیده کردن ممکن است این تاثیر را روی رنگ ریشش بگذارد. تلفیق رنگ با شوینده ها یا مواد دیگر هم ممکن است یک واکنش رنگی دیگری بدهد.»
انگشترهای حسن روحانی هم یکی، حرزجواد است که آن را معمولا در انگشت کوچک دست چپ می اندازد و یکی هم دُر حسینی با رکاب چهار چنگ نجفی که در دست راست می اندازد.

سید ابراهیم رئیسی

ابراهیم رئیسی عمامه و معمولا عبای نازک مشکی دارد اما تا پیش از اینکه در سمت آستان قدس رضوی و نیز کاندیداتوری ریاست جمهوری قرار بگیرد معمولا از قبا استفاده می کرد ولی مدتی است که او را با لباده می بینیم. لباده های رئیسی معمولا به صورت توأمان با لباس او روشن است اما برخی اوقات مخصوصا در این اواخر هم او از لباده تیره استفاده می کند. بنابراین می توان گفت که رئیسی از وقتی کاندیدای ریاست جمهوری شده، محکم تر لباس می پوشد. هم لباس هایش شق و رق تر شده و هم از رنگ های تیره استفاده می کند. رئیسی یک انگشتر عقیق سرخ و  یک فیروزه آبی هم دارد که در دست راستش می اندازد.

مصطفی میرسلیم

مصطفی میرسلیم در روز ثبت نام خود با لباسی خاص یعنی لباس کارگران ایران خودرو در ستاد  انتخابات حاضر شد ولی او همان کسی است که طی سال های طولانی لباسی بسیار شبیه لباس مائو رهبر چین کمونیستی را به تن می کرد. سرویس جهانی بی بی سی در مطلبی درباره این موضوع نوشته:
روز اول اکتبر 1949 مائو تسه دونگ، در میدان تیانامن شهر پکن تاسیس جمهوری خلق چین را اعلام کرد. در آن مناسبت تاریخی که زندگی میلیون ها نفر را در دهه های بعد تغییر داد، رهبر انقلاب چین یک تونیک گشاد دکمه دار با یقه های کشیشی و شلواری گشاد به تن داشت. این لباس به سرعت در سراسر جهان به «کت مانویی» شهرت پیدا کرد. با عمومیت پیدا کردن این لباس در میان مقامات حزب کمونیست و بعدها در میان بخش وسیعی از مردم کشور بر شهرت آن افزوده شد.

اما حقیقت این است که این لباس را که در خود چین کت و شلوار «رونگشان» نامیده می شود، اولین بار سون بات سن، رهبر انقلاب ملی چین، پوشیده و معرفی کرده بود. این لباس جایگزینی بود در مقابل کت و شلوارهای فرنگی و لباس های عباگونه و بسیار پرتجملی که آخرین امپراتور چین به تن می کرد. اما کت مائو برخلاف آ«، یک لباس ساده و کاری بود که قصد داشت قدرت جدید چین را به نمایش بگذارد. 
با ترکیبی از عناصر غربی و چینی این لباس در عین حال شکل و شمایل نظامی داشت و معمولا به رنگ خاکستری، سبز و یا آبی کم رنگ بود. عناصری نمادین از فرهنگ باستانی چین در طراحی این  لباس در نظر گرفته شده بود. گفته می شود که چهار جیب این کت نماد چهار اصلی ئی چینگ (کتاب دگرگونی ها) است.
 یعنی مالکیت، عدالت، صداقت و نجابت. در سال 1966 و آغاز دوران فاجعه بار موسوم به انقلاب فرهنگی کت و شلوارهای به سبک مائو جزو معدود لباس هایی بود که مردم چین اجازه داشتند بپوشند. در این دوران سبک های دیگر لباس به عنوان انحراف های بورژوایی محکوم می شد و اگر کسی آن را می پوشید مورد حمله قرار می گرفت. بنابراین پوشیدن کت مائویی راحت ترین و بی دردسرترین گزینه بود.

محمدباقر قالیباف

شهردار تهران در اولین دوره ای که کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بود، حسابی روی لباسش سرمایه گذاری کرد و رنگ های خاص کت و شلوار را امتحان کرد و حتی با لباس یکدست سفید به وزارت کشور رفت تا در انتخابات ثبت نام کند. این مسائل البته در آن انتخابات برای او حاشیه ساز هم شد و کار به جایی رسید که او مجبور شد در مورد لباس هایش توضیح دهد.

این خبر ایسنا است در 16 خرداد 1384: «محمدباقر قالیباف در جمع دانشجویان دانشگاه باهنر کرمان در پاسخ به سوالی مبنی بر این که به چه دلیل شما لباس های رنگی می پوشید و به چه میزان خرج لباس های خود می کنید؟ اظهار داشت: «از دیدگاه من خوش پوشی و تمیز بودن اسراف نیست، اسراف این است که فرد لباس های گرانبها بپوشد. کل لباس های من هزینه اش 47 هزار تومان است.»

با این حال در این دو دوره ظاهرا قالیباف چندان توجهی به لباس های خود ندارد. او از کت و شلوارهای یکسان معمولا سرمه ای با پیراهن آبی استفاده می کند که حس امنیت و آرامش را به بیننده می دهد اما در این میان نباید از پیراهن پوشی های قالیباف هم غافل شد.

او معمولا در مراسم غیر رسمی مثل وقتی که به سفر اربعین رفته بود با حضورش در برخی اردوهای جهانی یک پیراهن دو جیب می پوشد و آن را روی شلوار می اندازد که تیپش را به مدل حزب اللهی های دهه شصت نزدیک می کند. قالیباف تنها کاندیدایی است که حلقه ازدواج به دست  چپ خود می اندازد و البته یک انگشتر عقیق هم در دست راست خود دارد.

جهانگیری و هاشمی طبا

این دو نفر معمولی ترین لباس ها را می پوشند. لباس های متعادل نرم مسئولین کشور ما. البته هاشمی طبا معمولا کت و شلوارهای روشن و یقه مردانه می پوشد و جهانگیری، کت و شلوار تیره با پیراهن سفید یقه دیپلمات. هاشمی طبا گاهی هم بدون کت و شلوار و با پیراهن در برخی مصاحبه ها حاضر شده است و آن طور که از عکس ها بر می آید اهل انگشتر نیست ولی جهانگیری یک شبه یا اونیکس در دست چپ دارد و یک عقیق یمنی در دست راست.