آقای وزیر دوست داشتن کافی نیست

این عادت تمامی وزرای ورزش است که در سال‌های رو به پایان دوران وزارت‌شان حرف‌های قشنگ می‌زنند. یکی می‌خواهد- الکی، مثلاً- ورزش را به دست ورزشی‌ها بسپارد و برود، یکی می‌گوید همین فردا استقلال و پرسپولیس را به بخش خصوصی واگذار می‌کنم و البته که راست نمی‌گوید و نمی‌کند، دیگری هم می‌خواهد بانوان را به ورزشگاه‌ها بفرستد. در این میان حساب مسعود سلطانی‌فر که گفته دوست دارم بانوان هم از همین بازی آسیایی پرسپولیس در ورزشگاه آزادی حاضر باشند، از بقیه جداست. 

وزیر فعلی ورزش از همان روز اولی که آمد، دغدغه حضور بانوان در ورزشگاه را داشت و حرف‌هایش از مرحله شعار رد شده و در عمل تا جایی که می‌توانسته، خط قرمز‌ها را عقب رانده؛ هرچند تا به امروز موفق به عبور از این خط قرمز نشده است. اما از مسعود سلطانی‌فر توقعی فراتر از دوست داشتن داریم. وزیر ورزش باید زیرساخت‌ها را برای حضور بانوان فراهم کند. این که تا ابد بنشینیم و بگوییم دوست داریم بانوان هم فوتبال را از نزدیک تماشا کنند، نه برای بانوان لذت حضور در ورزشگاه می‌شود و نه از لحاظ اجرایی ذره‌ای فایده دارد.

انصافاً جناب وزیر که توقع ندارد در شرایط فعلی و با این غوغایی که در ورزشگاه‌ها دیده می‌شود و سکو‌ها را برای پسر‌ها هم ناامن می‌کند چه برسد به دخترها، بانوان به ورزشگاه بروند!

در شرایط فعلی قطعاً نه من و شما حاضریم دختران و خواهران‌مان را به ورزشگاه بفرستیم و نه جناب وزیر ریسک می‌کند و خانواده‌اش را با خود به ورزشگاه می‌برد.

از وزیر می‌خواهیم از همین امروز به فکر آماده کردن زیرساخت‌ها باشد. مقدمات که فراهم شود، قطعاً مخالفت‌ها به حداقل می‌رسد.

همین چند روز پیش یک داور بانو رقابت مردانه بسکتبال را در همین ایران خودمان قضاوت کرد و هیچ اتفاق بدی هم رخ نداد.

به قول خود وزیر؛ آرام آرام باید جلو رفت. یک ذره از دوست داشتن جلوتر!