دختر عکاس ایرانی در جام جهانی فوتبال روسیه
"منا هوبه فکر" عکاس جوانی است که قرار است به عنوان اولین زن عکاس به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه برود.
ایران آرت: "منا هوبه فکر" قرار است سال آینده در جام جهانی فوتبال روسیه از پشت خط سفید ورزشگاه ها شاهد و ناظر بازی باشد و قاب های خاطره انگیزی از آن ثبت کند.
به بهانه حضور این عکاس جوان در جام جهانی روسیه، مصاحبه ای که او با ذاکر نیوز انجام داده را بخوانید:
برای جام جهانی روسیه شما به عنوان اولین زن عکاس ایرانی انتخاب شدید؟ این انتخاب به چه شکل انجام گرفت؟
کمیتهای از طرف انجمن ورزشی نویسان تشکیل شد و سهمیهای برای خانمهای خبرنگار تعیین کردند که یک عکاس و یک خبرنگار خانم راهی جام جهانی شوند. در یک جلسه رایگیری شد که من و یک خانم خبرنگار اعلام شد.
شما قرار است کل بازیهای جام جهانی را پوشش بدهید یا اینکه فقط بازیهای تیم ملی ایران و مرحله گروهی رقابتها، آیا ممکن است تا فینال در روسیه باشید؟
علاقه شخصیام عکاسی از کل مسابقات است. وقتی با عکاسان ورزشی صحبت میکنم بیشتر برای عکاسان ایرانی بحث مالی ست. به خاطر اینکه بودجهها محدود است و کسی نمیتواند حمایت کند. من در تلاش هستم که اسپانسر پیدا کنم یا حداقل کسی که بتواند حمایت کند که بتوانم تا پایان آنجا باشم و مجموعهای که در ذهن دارم کامل شود. اگر هم نشد که تا آنجایی که میشود بمانم.
در جام جهانی روسیه چیزی وجود دارد که حس کنید منتظر شماست. آدمی که بخواهید آنجا ببینید یا حس و حالی که به آن فکر کنید؟
برایتان اینطور بگویم که وقتی ناصر حجازی در سال ۹۰ فوت شد. من برای اولین بار وارد ورزشگاه آزادی شدم. آن جا بدون تماشاچی و بدون هیچ بازی فوتبالی برای منی که برای اولین بار میرفتم بزرگی و ابهت و هیجان خاصی داشت. بماند که فضای ناراحت کنندهای بود. اما آن هیجان برای من خیلی جالب و خواستنی بود. این هیجان در همه این سالها که عکاس ورزشی بودهام با من بودهاست اما من با کسب تجربه یاد گرفتهام که این هیجان را کنترل کنم که مبادا به کارم لطمه بزند. دیدهام برخی عکاسها گاهی آنقدر دچار هیجان میشوند که آن عکاسی که باید انجام بدهند را نمیتوانند انجام بدهند. باید بگویم که خیلی هیجان زده هستم که قرار است در جایی مثل جام جهانی وارد شوم. اما فکر میکنم با تجربهای که دارم میتوانم این هیجان را با ذوقی که دارم کنترل کنم.
آرزو دارید وقتی از این سفر بر میگردید چه چیزهایی همراه خودتان آورده باشید؟
دوست دارم وقتی از سفر بر میگردم اول از همه از خودم و عکاسی و تجربهای که داشتم راضی باشم. این سفر قطعا تجربه زیادی برای من دارد. برای همین دوست دارم از تک تک لحظههایش استفاده کنم و بتوانم چیزهایی که در ذهنم هست را اجرایی کنم. تنها چیزی که میخواهم بگویم کولهام پر از تجربه باشد. مثل تجربهای که از حضور در مذاکرات ژنو داشتم که واقعا بی نظیر بود. هر روزش چیز خاصی تجربه میکردم که قبل از آن نداشتم.